Bulimia – czym jest i jak ją leczyć? Bulimia jest chorobą, która utrudnia życie i sprawia, że nie potrafimy pohamować swojego apetytu. W bardzo krótkim czasie jesteśmy w stanie spożyć nawet 2-3 tys. kcal. Czujemy z tego powodu wstyd, więc chcemy jak najszybciej oczyścić swój organizm. Jak zapanować nad swoim apetytem  i nie narażać organizmu na wymuszone wymioty?

Bulimia – czym jest?

Zanim zaczniemy zastanawiać się nad tym, jak powinno przebiegać leczenie bulimii, najpierw musimy zrozumieć tę chorobę. Charakteryzuje się ona często nawracającymi epizodami, w trakcie których nie potrafimy zapanować nad własnym apetytem. W przeciągu godziny jesteśmy w stanie dostarczyć swojemu organizmowi nawet 3 tys. kalorii. Jednak po epizodzie czujemy wyrzuty sumienia, więc pragniemy zwrócić zjedzony pokarm. Zazwyczaj dochodzi do tego poprzez sztuczne wywoływanie wymiotów. Niektóre osoby decydują się również na środki przeczyszczające lub oczyszczanie organizmu ścisłą, często zagrażającą zdrowiu dietą. Osoby chore na bulimię regularnie pochłaniają znaczne ilości jedzenia, a następnie je zwracają. Borykają się z wyrzutami sumienia, wstydem i chwilowym poczuciem ulgi.

Inne problemy

Osoby chore na bulimię borykają się – analogicznie do anoreksji – z niskim poczuciem własnej wartości. Choć potrafią zachować prawidłową masę ciała, to wciąż obawiają się, że przytyją i staną się jeszcze mnie atrakcyjne. Bulimii często towarzyszy uzależnienie od środków psychoaktywnych, depresja, poczucie niepokoju. W związku z nieregularnym jedzeniem posiłków oraz zwracaniem ich większość (epizody mogą się zdarzać nawet kilka razy w tygodniu) w organizmie pojawia się coraz więcej problemów. Nieregularne miesiączki, uszkodzenie szkliwa na zębach, awitaminoza, spadek elektrolitów, osłabiona wątroba i serce.

Objawy bulimii

Jeśli cierpimy na epizody niepohamowanego apetytu lub obawiamy się, że bliska nam osoba się z nimi boryka i chcemy jej pomóc w leczeniu bulimii, to warto zwrócić uwagę na kilka podstawowych objawów choroby:

• odczuwanie wilczego apetytu i jednoczesne pragnienie pozbycia się go;
• regularne objadanie się bez poczucia kontroli spożytych porcji;
• prowokowanie wymiotów po zjedzonym posiłku i/lub przyjmowanie środków przeczyszczających;
• ciągłe zwracania uwagi na swój wygląd i masę ciała i niskie poczucie własnej wartości.

Występowanie choroby

Nie udowodniono jednoznacznie, co powoduje występowanie choroby. Wyróżniono jednak kilka czynników, które sprzyjają jej wystąpieniu. Należy do nich stres, z którym chory musi sobie radzić, trudna sytuacja rodzinna, uwarunkowania kulturowe, narażenie na pośmiewisko i krytykę. Wywoływanie wymiotów jest próbą przejęcia kontroli nad swoim życiem i wyglądem. Prowadzi jednak ono do skutecznego wyniszczania organizmu, dlatego też leczenie bulimii jest konieczne.

Leczenie bulimii

Wprowadzenie konkretnego sposobu leczenia zależy od indywidualnej oceny stanu pacjenta. Należy wyeliminować niskie poczucie własnej wartości. Doskonałe skutki przynosi kognitywna terapia behawioralna, która zakłada dotarcie do błędnego myślenia pacjenta o sobie, a następnie zmianę tego wzorca. Ponadto chorzy przyjmują leki antydepresyjne, które dodatkowo poprawiają ich stan psychiczny. Terapie mogą być prowadzone indywidualnie lub grupowo. Warto również zaangażować w leczenie członków rodziny, którzy często obwiniają się i mają wyrzuty sumienia z powodu zaniedbania bliskiej im osoby. Dobre wyniki przynosi również prowadzenie własnego dziennika odżywiania, w którym chory notuje wszystko, co zjadł oraz zapisuje towarzyszące mu wówczas emocje. Obserwacja potrzeb swojego organizmu uczy kontroli i pozwala wyeliminować napady wilczego głodu.

Skutki bulimii

Bulimia wyniszcza cały organizm i może trwale uszkodzić wiele narządów. Regularne wymioty sprawiają, że nasz układ pokarmowy zostaje podrażniony, a ciało nie ma dostarczonych potrzebnych składników odżywczych. W przypadku jamy ustnej możemy spodziewać się uszkodzenia szkliwa (ze względu na działanie kwasu solnego z żołądka), próchnicy, chorób dziąseł, nadżerek i przetarć tylnej strony gardła. Istnieje również ryzyko przerwania przełyku zmęczonego ciągłymi wymiotami. Do tego dochodzi jego przekrwienie, zwiotczenie żołądka, wrzody, przewlekłe zapalenia trzustki lub nadżerki żołądka. Długotrwałe zachorowania na bulimię wpływa również na układ nerwowy i krwionośny. Może prowadzić do duszności, zaburzeń prawidłowej pracy serca uraz uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Kobiety, które długo walczyła z bulimią mogą mieć nie tylko problemy z miesiączkowaniem, ale i z płodnością.

Szybka pomoc

Nie wolno lekceważyć objawów choroby. Jeśli widzimy, że bliska nam osoba cierpi, jak najszybciej powinniśmy jej pomóc i skłonić ją do leczenia bulimii. To jedyna szansa, by zatrzymać działanie choroby i spowolnić jej wpływ na pracę organizmu. Regularne epizody objadania się i wymiotów mogą prowadzić do skutków, z którymi chory będzie musiał żyć przez resztę swojego życia. Dlatego też warto uzmysłowić sobie, że im szybsza reakcja i pomoc, tym mniej powikłań czeka na chorego w przyszłości.